گـل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلـطان جهانـم بـه چـنین روز غلام است
گو شـمـع میارید در این جمع که امـشـب
در مـجـلـس ما ماه رخ دوست تمام اسـت
در مذهـب ما باده حـلال اسـت ولیکـن
بی روی تو ای سرو گـل اندام حرام اسـت
گوشـم هـمـه بر قول نی و نغمه چنگ است
چشمـم همـه بر لعل لب و گردش جام است
در مـجـلـس ما عـطر میامیز کـه ما را
هر لحظه ز گیسوی تو خوش بوی مشام اسـت
از چاشـنی قـند مـگو هیچ و ز شـکر
زان رو کـه مرا از لـب شیرین تو کام اسـت
تا گـنـج غـمـت در دل ویرانه مقیم اسـت
هـمواره مرا کوی خرابات مـقام اسـت
از نـنـگ چـه گویی که مرا نام ز ننگ اسـت
وز نام چـه پرسی که مرا ننـگ ز نام اسـت
میخواره و سرگـشـتـه و رندیم و نـظرباز
وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است
با محـتـسـبـم عیب مـگویید کـه او نیز
پیوسـتـه چو ما در طلب عیش مدام اسـت
حافـظ مـنـشین بی می و معشوق زمانی
کایام گـل و یاسـمـن و عید صیام اسـت
سلـطان جهانـم بـه چـنین روز غلام است
گو شـمـع میارید در این جمع که امـشـب
در مـجـلـس ما ماه رخ دوست تمام اسـت
در مذهـب ما باده حـلال اسـت ولیکـن
بی روی تو ای سرو گـل اندام حرام اسـت
گوشـم هـمـه بر قول نی و نغمه چنگ است
چشمـم همـه بر لعل لب و گردش جام است
در مـجـلـس ما عـطر میامیز کـه ما را
هر لحظه ز گیسوی تو خوش بوی مشام اسـت
از چاشـنی قـند مـگو هیچ و ز شـکر
زان رو کـه مرا از لـب شیرین تو کام اسـت
تا گـنـج غـمـت در دل ویرانه مقیم اسـت
هـمواره مرا کوی خرابات مـقام اسـت
از نـنـگ چـه گویی که مرا نام ز ننگ اسـت
وز نام چـه پرسی که مرا ننـگ ز نام اسـت
میخواره و سرگـشـتـه و رندیم و نـظرباز
وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است
با محـتـسـبـم عیب مـگویید کـه او نیز
پیوسـتـه چو ما در طلب عیش مدام اسـت
حافـظ مـنـشین بی می و معشوق زمانی
کایام گـل و یاسـمـن و عید صیام اسـت
Poema de forma fixa, o gazel obedece ao seguinte esquema rimático: AA / BA / CA / DA e assim indefinidamente. A manutenção de uma rima por todo o poema pode conferir-lhe grande musicalidade. E / ou um grande enjoo também.
A tradução para o árabe tunisiano devo-a ao meu amigo imaginário Meheda Kalam Hafiz.
GAZEL PARA PAMPI
Vem, escuta meu amor
o gazel em teu louvor.
Já te fiz muitos sonetos
até coube algum rigor.
Já te fiz uns limeriques
pintadinhos de humor.
Esta a estação dos gazeis
gazel, gazela e flor.
Não venham Chico ou Caetano
dar as deles de censor.
Eu te roubo a biografia
e publico sem pudor.
Eu te roubo a tua boca
e te sorvo qual licor.
Minha Nossa Senhorazinha
deixa eu ser o teu pastor,
inventar riminhas bobas
como se fora inventor.
E nada te peço em troca
senão único favor:
pendura a tua calcinha
na linha do Equador
me aquieta o coração
que grita que nem tambor
vem e deita sobre mim
se dissolve em meu suor.
Não há nada nada que
se compare ao teu sabor.
No comments:
Post a Comment